İnternet sanki hepimizi ağzından içeri yutmaya çalışan bir balina. Yutamadıklarını geri tükürünceye dek, önce şaşırtıcı bir karanlık, ardından üstümüzden akıp gidenleri silkeleyerek devam ettiğimiz aydınlık geliyor. Önce huzursuz sonrasında (kimi zaman) rahat hissettiğimiz bir tür kaygı hendeği. Bu kez, balinanın tam kalbine başka bir mızrak daha saplandı: ASMR. Yani epey iyi aydınlatılmış nesnelerin doğrandığı, çizildiği, yıkandığı yakın çekim görüntülerle aynı netlikteki sesleri birleştiren materyaller dizisi. Fryd Frydendahl’ın bu sayfalarda bir seçkisini görebileceğiniz oddly satisfying başlıklı serisi, aynı zamanda ASMR akımına da yanıt niteliğinde. Fotoğraflar ilk bakışta sizi bir röntgenci gibi hissettiriyor. Tuhaf bir durum bu, çünkü genelde insanlarla nesneleri dikizleyen ve dokunmadan onları kadrajına alan taraf fotoğrafçıdır. İzleyiciler ise, özel hazırlanmış bir sanat kitabında, sergide ya da bir Instagram postunda karşılaştığı imajlara gönül rahatlığıyla bakar, arka planlarını o kadar da etraflıca düşünmeden. Nasıl olsa, bu imajlar fotoğrafçının gözleri ve parmakları tarafından filtrelenmiştir. Ama dikkat edin, burada kesinlikle farklı bir şey gerçekleşiyor. Fotoğrafların puslu, renkli, kırılgan zemini karşı konulmaz bir çekicilikte. Bir ekran üzerinden olsa da insan onlara dokunmak istiyor, tehlikeli bir durum söz konusu.