Bornhauser'ın gözü ve hayal gücü, bildiğimiz dünyaya alışık olmadığımız bir yerden süzülen bir bakış. Yüzler görüyoruz, insanların ya da balıkların yüzleri; ayrıntılar dikkatimizi celp ediyor, bir meyvenin ya da bir merdivenin detayları; yerler ortaya çıkıyor, gittiğimiz ya da gitmeye cesaret edemediğimiz mekânlar. Ama hepsinin yanında, gölgeler beliriyor. Bolca gölge. Objelerin başka objeler üzerine düşürdüğü gölgeler. Bornhauser gölgeleri yakaladıkça, bize rengin yalnızca bir görüntüden ötekine değil, aynı zamanda bir yerden ya da bir andan bir diğerine nasıl yankılanabileceğini gösteriyor. Biz her ne kadar bu etkiyi onun fotoğraflarıyla tanısak ve deneyimlesek de, belki de o bunu 34 yıldır yaşıyor. 1989’da dünyaya gelen, şu an Paris’te yaşayan ve Montreuil’de üreten sanatçı için kişisel bir görme biçimi fotoğraf. Neticede tanımı gereği, ışığın nesnelere çarpması sonucu göze yansıyan haline verilen isimdir “renk”. Işık onun gözüne, hiçbirimizin gözüne yansımadığı gibi yansıdığı için bugün biz Marguerite Bornhauser’i konuşuyoruz; işlerine bakınca Henri Matisse’in tablolarını anımsıyoruz ya da dünyanın büyük yazarlarının satırları dilimizin ucuna geliyor. Edebiyat ve gazetecilikle geçen akademik geçmişinin fotoğrafları üzerinde bıraktığı etkisi yadsınamaz.